We hebben al een tijd niks van ons laten horen. De hoogste tijd voor een update. Er is veel gebeurt binnen 511 en in Ethiopië waar we jullie graag over bijpraten. We hebben een reis gemaakt naar Ethiopië van 28 dec 2023 tot en met 6 januari 2024.
Het 511 huis is gesloten
De laatste update van 2023 ging over het 511 huis waar Abel en Henok in zijn gaan wonen. In november kregen we het bericht dat het 511 groepshuis verkocht zou gaan worden omdat de eigenaar ziek is geworden en geld nodig had voor zijn medische behandeling.
Het groepshuis werd bewoond door moeder Amele en haar zoons Abel en Henok. Abel en Henok hebben bijna 2 jaar op de vuilnisbelt gewoond en zijn door Barnabas van de vuilnisbelt gehaald. De bedoeling was dat er maximaal 10 jongens in dit huis zouden komen wonen maar zover is het helaas niet gekomen.
Ander huis voor Amele
Na overleg met de begeleiders van dit gezin is er gekozen om een klein huisje met winkel te gaan huren. Op deze manier kan Amele haar eigen inkomen verdienen en voor haar gezin zorgen. Op het moment dat we in Ethiopië kwamen was de winkel net 1 week open.
De winkel staat op een plek waar de komende jaren veel gebouwd gaat worden. Voor de toekomst is het dus een goede plek. Het winkeltje is klein ongeveer 2×2 m2 met daarachter een woonkamertje/keuken van 6 m2 en daarachter 1 slaapkamer voor hen drieën. Een wc met douchekop erboven wordt met buren gedeeld. Een eenvoudig en klein huisje maar ze zijn er heel blij mee.
De tekst gaat verder onder de foto’s.
Het bijzondere verhaal van Amele
Amele deed haar verhaal tijdens de reis. Ze gaf aan vroeger gescheiden te zijn en dat was voor haar een traumatische ervaring. Om voor zichzelf te kunnen zorgen vertrok ze naar het buitenland voor werk.
Abel en Henok liet ze achter bij haar broer. Daar liepen de jongens weg en kwamen terecht op de grote beroemde vuilnisbelt Koshe in Addis Abeba. Toe wij als 511 Barnabas daar weg hielpen nam hij vrijwel meteen Abel en Henok mee onder zijn hoede om voor hen te zorgen. Toen Amele terug kwam uit het buitenland kon ze haar jongens niet vinden maar uiteindelijk trof ze de jongens bij Barnabas, de jongens wilden niet meer naar hun moeder toe.
Na bemiddeling van een vrouw die meer voor 511 heeft gedaan werd een klein huisje gehuurd en gingen de jongens toch weer bij moeder wonen. Amele schaamt zich hier erg voor maar gelukkig gaat het nu goed en is dit gezin weer gelukkig bij elkaar op weg naar een hoopvolle mooie toekomst.
Barnabas
Barnabas was bijna de hele week bij ons mee op reis. We vroegen hem enkele persoonlijke dingen en hij gaf aan dat die week in de groep te willen bespreken. Donderdagavond nam hij het voortouw toen we met zijn allen in de kring zaten. Hij wilde vergeving vragen. Hij vertelde dat we hem 4 jaar geleden uit de ellende en troep van de vuilnisbelt hebben gehaald en dat hij ruim 2 jaar later door het niet krijgen van werk in een depressie raakte en verkeerde keuzes maakte. Die tijd was hij voor ons ook even uit beeld.
Vorig jaar waren Johan en Gertjan in Ethiopië en nodigden Barnabas uit om ook de hele week aan te sluiten. We namen hem mee de eerste dag en na die dag wisten we niet of hij de 2e dag weer zou aansluiten. We gaven aan dat hij een 2e kans verdiende. In de loop van die 2e dag kwam hij toch opdagen om voor die 2e kans te gaan. We vonden plek buiten de hoofdstad in DebreZeit bij stichting Addis Alem. Hij mocht daar een opleiding volgen tot houtbewerker. Nu verteld hij dat hij Jezus heeft gezien doordat hij een 2e kans kreeg.
We veroordeelden hem niet en betoonden genade. Hij vertelde nooit liefde en genade gekend te hebben, hij is zo dankbaar en ging de kring rond om iedereen vergeving te vragen. Bij Johan en Gertjan ging dat heel erg nederig. Hij vroeg om gebed en dat was een heel bijzondere tijd. Wat is die jongeman verandert. Ongelooflijk om te zien hoe hij zich ontwikkeld heeft tot een geestelijk volwassen en erg innemende man. Zo trots op hem.
Zijn moeder werkt al 7 jaar in Dubai en kwam op dezelfde dag dat wij in Addis kwamen daar ook aan. Hij gaf aan dat hij eerst bij zijn familie (wij) wilde zijn voordat hij naar zijn moeder zou gaan. Zo onbeschrijfelijk mooi hoe hij is verandert, als was het maar voor deze ene keer.
Het voelt nu echt dat hij klaar is voor een volgende stap, we gaan zien wat dat zal zijn. Hij werkt nu 3 dagen in de houtbewerking en heeft een baantje als bewaker en heeft daar een klein huisje (2 x 2,5 m2) maar is daar heel blij en tevreden mee.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Hulp 10 jongeren
Ook hebben we op zondag een gesprek gehad met 10 tieners die hulp nodig hebben. Ze hebben allemaal hun middelbare school diploma op zak maar kunnen niet verder. Iedereen zakte voor het toelatingsexamen voor college (landelijk haalt maar 2-3 % dat).
Deze jongeren lopen dus vast. We willen ze verder helpen met een beroepsopleiding. Dat kunnen ze zelf niet betalen. Daarom willen we hun sponsoren zodat ze vervolgens aan het werk kunnen. Binnenkort volgt er meer nieuws en een oproep hun te sponsoren.
